اگر قرار باشد کسی عکاسی را صادقانه به کار گیرد باید «نسبت به چیزی که در برابر اوست، احترامی واقعی قائل باشد»، و این کار «به واسطه دامنه تقریبآ نامحدودی از ارزشهای رنگمایه ای انجام می گیرد، دامنه ای که ورای مهارت دست انسان قرار دارد». نیمه دوم این اظهار نظر، به زیبایی شناسی عکاسی مربوط است، و نیمه نخست آن با اخلاقیات عکاسی ارتباط دارد. عبارت "احترامی واقعی به چیزی که در برابر اوست" تلویحآ بیانگر آن است که موضوع صرفآ موجب و فرصتی برای ایجاد تصویر نیست، بلکه دلیل ایجاد تصویر است.
Abstraction, Porch ShadowsPaul Strand: The Formative Years, 1917
پستها
3 نظر:
پل استرند عکس را نتیجه ژرفای دید کی دانست که به تحقق تمام عیار امکانات یک سوژه به مدد استفاده از روشهای مستقیم عکاسانه می انجامد اینجا هم زبان در نسبت با یک روند مکاشفه ای به نمایش در می آید که در آن عکاس به کمک دوربین خود سوژه را از بافت تاریخی خویش جدا می کند و آن را در وضعیت آرمانی بالقوه قرار می دهد. در این حالت عکاس به ثبت وقایع نمی پردازد بلکه دست به آفرینش می زند و در نتیجه جهان مادی چیزی نیست که در انتظار کشف شدن است.
پل استرند:
موضوع، بهانه عکاسی نیست، دلیل عکاسی است.
پل استراند یکی از قهرمانان عکاسی نوین بود که آلفرد استیگلیتز در 1917 یک شماره کامل مجله ی "کامراورک" را به عکس های وی اختصاص داد. و در مقدمه ی "کامراورک" به طرز مبالغه آمیزی استراند را ستود و او را به عنوان " کسی که به راستی از درون این هنر چیزی را برای آن به ارمغان آورده و نسبت به پیشینیان خود چیزی را برآن افزوده است . " معرفی کرد .
ارسال یک نظر
- حق حذف و ویرایش نظرها برای «تصویرنامه» محفوظ است
- برای مشاهده‌ی وبلاگ و ارسال نظر از «فایرفاکس» استفاده کنید
- «ناشناس» نظر ندهید