ژان پل ساتر_Jean-Paul Sartre

عکس های روزنامه ها چیزی به من نمی گویند. به عبارت دیگر، بی آنکه وجودی را برایشان مسلم فرض کنم به آنها می نگرم. اگر چه کسانی که عکسشان را می بینم مطمئنآ در عکس حضور دارند، اما بدون حالت وجودی اند، درست شبیه حضور شهسوار و مرگ در حکاکی دورر1، بی آنکه من وجود [واقعی] شان را مسلم بگیرم.

Albrecht Durer
eg - Knight, Death and the Devil
1513

از این گذشته، گاهی پیش می آید که عکس آن قدر با بی اعتنایی ترکم می کند که حتی به خود زحمت نمی دهم آن را به عنوان یک تصویر ببینم. عکس به گونه ای مبهم یک شیء است و کسانی که در آن ظاهر می شوند مطمعنآ ولی صرفآ به خاطر شباهت شان با آدمیان و بدون هیچ قصدمندی2 خاص، در حکم اشخاص اند. آن ها میان کرانه های ادراک، میان نشانه و تصویر، جابجا می شوند بی آنکه هیچ گاه به یکی از آنها روی بیاورند.

پی نوشت:
1-Albrecht Durer، آلبرت دورر، نقاش و طراح آلمانی که حکاکی شهسوار و مرگ را در سال 1513 آفرید.
2- intentionality: مفهومی حیاتی در پدیدار شناسی هوسرل، هم پیوند با واژۀ intention، که در فارسی معادل هایی همچون قصدیت، جهت مندی، حیث التفاتی و روی آورندگی را برایش به کار برده اند.