مارکس کازلوف

عکس‌ها گرچه پر از ناهنجار‌های گیج کننده‌اند، اما بهترین میانجی میان ادراکات دیداری ما و خاطره‌ی آن‌ها قلمداد می‌شوند. آنچه به عکس مرتبه‌ای والا می‌بخشد، تنها «بی طرفی» آشکارِ آن نیست، بلکه باور ماست به اینکه حسی گریزپا در آن آرام گرفته است. حضور عکس‌ها آشکار می‌کنند که ما در کوران احساس کردن با چه محدودیت‌هایی دست به گریبان‌ایم. ما جهان بیرونی را به کمک مجموعه‌ای از گیرنده‌های حسیِ درونیِ بی اندازه ظریف دریافت و تفسیر می‌کنیم. اما به تنهایی از درک یا استنباط هر وهم ماندگاری از آنکه قابل مطرح کردن باشد، ناتوان هستیم. در واقع، ما معمولآ بر هر آنچه آنجاست صحه می‌گذاریم و تمایل داریم که آن را واقعیت ‌بنامیم. اما با وجود عکس‌ها، شاهدی انضمامی داریم که نشان می‌دهد در سراسر زندگی‌مان وهم زده نبوده‌ایم.